تشکیل پایگاه داده های ژئوتکنیکی جهت تعیین تأثیر پارامتر های مقاومت برشی خاک بانددار شمال تهران بر طراحی ها

با توجه به مطالعات ریبن، رسوبات آبرفتی تهران به چهار گروه dوa,b,c تقسیم می شود که بخش عمده ای از نواحی شمال تهران توسط آبرفت گروه a (سازند هزار دره) پوشیده شده است. با توجه به اینکه عمده ذرات تشکیل دهنده این سازند هزار دره از نوع خاک درشت دانه و متراکم است، اما پراکندگی و نوع دانه بندی (از حد رس تا قطر 10الی 25 سانتیمتر) و همچنین سمنتاسیون و سخت شدگی ناشی از ترکیبات کربناتی، رفتار خاک بانددار شمال تهران را از خاک ماسه متراکم متمایز می نماید. و به همین دلیل است که چسبندگی ناشی از ترکیبات کربناتی همچون آهک و گچ و پدیده سمنتاسیون ذرات، تأثیر محسوس و قابل ملاحظه ای در طراحی ها دارد. در این تحقیق مشخصات زمین شناسی آبرفت شمال تهران و تأثیر سمنتاسیون بر پارامتر های مقاومتی خاک مطالعه و بررسی شده و با توجه به نتایج تستهای مختلف برجا و آزمایشگاهی که بر روی بیش از 250 نمونه از گمانه های شمال تهران انجام پذیرفته است، پایگاه داده تشکیل و با تحلیل آماری و بررسی ژئوتکنیکی این داده ها، تاثیر پارامترهای مقاومت برشی بر طراحی های ژئوتکنیکی نشان داده شده است. با توجه به مطالعات آماری صورت گرفته عدد spt عموما بیشتر از 50 می باشد. وزن مخصوص خشک خاک به طور میانگین 18 kn/m3 تعیین شد. رطوبت در محدوده 5 تا 20 درصد و متوسط زاویه اصطکاک داخلی در حدود 35 درجه و متوسط چسبندگی 22 kpa می باشد. در خصوص تأثیر پارامترهای مقاومت برشی بر طراحی ها می توان به این موارد اشاره کرد. تأثیر پارامتر چسبندگی به مراتب بیشتر از تأثیر پارامتر مقاومت اصطکاکی خاک است. تأثیر زاویه اصطکاک بر فشار جانبی خاک در حالت مقاوم نسبت به چسبندگی بیشتر است و عکس این مطلب در خصوص حالت محرک صادق است. در خصوص پایداری شیروانی ها چنین مشخص شد که چسبندگی نسبت به زاویه اصطکاک داخلی تأثیر بیشتری دارد.